τα παραμυθια της μαμας...(2)

...ενα ακομα παραμυθι απο μενα για σας...

Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Μαριάννα. Η Μαριάννα δεν είχε αδελφάκια… ώσπου μια μέρα η μαμά της, της είπε πως σε λίγους μήνες θα έρθει σπίτι ένα μικρό μωράκι να μείνει μαζί τους να της κάνει παρέα..

Η Μαριάννα χάρηκε πολύ που θα είχε αδελφάκι.

Το αδελφάκι της θα έβγαινε από τη κοιλία της μαμάς γι’αυτό η κοιλία της μεγάλωνε συνέχεια… ο καιρός πέρασε και μια μέρα το μωρό βγήκε επιτέλους από την κοιλία!!!

                

Η Μαριάννα περίμενε ότι το μωρό θα της έκανε παρέα, όπως της είχαν πει… αλλά αυτό συνέχεια κοιμόταν!!

Η Μαριάννα περίμενε να μιλaει… αλλά αυτό δε μιλούσε!!

Η Μαριάννα περίμενε να μπορεί να παίζει μαζί της… αλλά αυτό δεν ήξερε!!

-     Μαμά γιατί δε μιλaει το μωρό;

-     Αγάπη μου τα μωρά δε μιλανε..

-     Μαμά γιατί κλαίει το μωρο;

-     Γιατί χρειάζεται κάτι και δε μπορεί να το πει, γλυκιά μου..

-     Μαμά, γιατί κοιμάται συνέχεια;

-     Για να μεγαλώσει Μαριάννα μου..

-     Μαμα, γιατί το ταΐζεις συνέχεια;

-     Γιατί αυτό είναι τόσο μικρό που δε ξέρει να πιάσει μόνο του το μπουκάλι, και εάν δε το ταΐσω δε θα μεγαλώσει..

-     Και πότε θα παίζουμε μαζί;

-     Όταν μεγαλώσει… όλοι ήμασταν μωράκια κάποτε, εσύ, εγώ, ο μπαμπάς… και μας φρόντιζαν όπως φροντίζουμε και εμείς το μωράκι…

Τα μωράκια στην αρχή κοιμούνται πολύ, ξυπνούν μόνο για να φανέ και να κάνουν πιπί τους..

Σιγά σιγά μεγαλώνουν και αρχίζουν να μιλούν, να γελούν και να παίζουν με τα αδελφάκια τους!!!

-     Και εγώ τι να κάνω τώρα;

-     Εσύ γλυκιά μου μπορείς να το προσέχεις, να του δίνεις τη πιπιλά του όταν κλαίει, να το σκεπάζεις να μην κρυωνει, να του τραγουδάς για να ηρεμεί… έτσι θα μεγαλώσει πιο γρήγορα ακόμα…

-     Μαμά να σου πω κάτι… ποτέ ποτέ θέλω και εγώ να με ταΐζεις σα το μωρό…

-     Να μου το ζητάς λοιπόν χαζούλα… και εγώ θα το κάνω…άλλωστε εσύ είσαι το μεγάλο μου μωράκι… , είπε η μαμά στη Μαριάννα και τη πηρέ αγκαλιά!

-     Μαμά, να σου πω και κάτι άλλο…

-     Πες μου…

-     Ποτέ ποτέ, θέλω να το πειράζω…, είπε διστακτικά η Μαριάννα..

-     Κοιτά κορούλα μου, εάν πειράζουμε το μωράκι μπορεί να το χτυπήσουμε και τότε ίσως το πάμε στο γιατρό, ίσως πάρει φάρμακα ή πονέσει και κλαίει… θέλεις να πάθει κάτι τέτοιο;

             

-     Οχι!! Το αγαπώ το αδελφάκι μου!!!

-     Ειδές λοιπόν… όταν νιώθεις ότι θες να το πειράξεις θα το λες στη μανούλα και η μανούλα θα σε παίρνει αγκαλιά και όλα τότε θα πέρνανε…

-     Εντάξει τότε, θα το αγαπώ και θα το προσέχω, έτσι θα μεγαλώσει γρήγορα να παίζουμε μαζί, και όταν θέλω να το πειράξω θα στο λέω…

           

Η μαμά και η Μαριάννα έμειναν αγκαλιά στο καναπέ και τους πηρέ γλυκά γλυκά ο ύπνος…