..<<μα εσύ κάθεσαι όλη μέρα>>..
Και ποια δεν έχει ακούσει αυτή τη φράση ε?
Ας τα πάρουμε απτήν αρχή λοιπόν…το ξυπνητήρι χτύπα 6 και σηκώνομαι
πρώτη αφού πάντα κατά περίεργο τρόπο εσύ καλέ μου ποτέ δε το ακούς…
καφετιέρες , καζανάκια, πόρτες, ντουλάπες…το σπίτι φωνάζει καλημέρα!!
Καλημέρα λοιπόν..
Εσύ μωρό μου φεύγεις για τη δουλειά και εγώ κάπου εδώ αρχίζω
«να κάθομαι…»…
6.30πμ… ενώ ετοιμάζω τον καφέ μου και επιτέλους αρχίζει να ανοίγει
και το δεύτερο μάτι… «ουααα»… ξυπνά το μωρό! Αφήνω το καφέ μέσα πέρα ετοιμάζω γάλα..
Αλλάζω, ταΐζω, ξανακοιμιζω… «μάμα…γάλα!!»,ξυπνά το δεύτερο!!
Ξαναφτιάχνω γάλα, ξαναλλαζω, ξαναταιζω..αλλά δε ξανακοιμιζω γιατί
ετοιμαζόμαστε για το σχολείο…
Και αφού έρθω πίσω απτό σχολείο αρχίζω «να κάθομαι»,που λέγαμε!!
Σκούπισμα, ξεσκόνισμα, σφουγγάρισμα… απλώνω το χθεσινοβραδινό
πλυντήριο και βάζω το καινούργιο να πλένει… «ουααα»…ξυπνά πάλι το μωρό… αλλάζω, ταΐζω…και το μωρό ακόμα κλαίει…άντε
κόβε βόλτες σπίτι να ησυχάσει…άντε βγάλε άκρη τι μπορεί να θέλει και παρά τις τόσες
χαρές που του κάνω αυτό με κοιτά λες και
βλέπει το πιο χαζό άνθρωπο του κόσμου?.... «μπιπ,μπιπ»… τελείωσε το πλυντήριο… «μπιπ,μπιπ»…αμάν
τελείωσε και το πλυντήριο πιάτων!! Εδώ σε θέλω μάστορα, που λένε… βαρανε κινητά,
έτσι για το καλημέρα βρε παιδί μου και εσύ ενώ όλη μέρα «κάθεσαι» βαριέσαι να
το σηκώσεις θα σου πει μετά…
Το μωρό ηρεμεί με τα μαγικά κόλπα…τα πλυντήρια ταχτοποιήθηκαν,
μα σαν κάτι να ξεχνώ…. Ααααα!!! Το φαγητό!!! Πλενε, καθάριζε, πασπάλιζε, ανακάτευε… αλλά έχε και το νου στο μωρό, έχε
και το νου στην ώρα μη σχολάσει το παιδί…
Το φαγητό έτοιμο κ στο παρά πέντε προλαβαίνω το σχολείο…
Επιστροφή απτό σχολειό και στάση σουπερ μάρκετ, εμ τα ψώνια
ποιος θα τα κάνει?
Επιτέλους πήγε 2.00μμ
φτάσαμε σπίτι… κοιμάται το ένα… «ουαααα»…το άλλο έτσι να μην ξεχνιόμαστε… Αλλάζω,
ταΐζω που λέγαμε… κ έτσι κάπως φτάνουμε 4 όπου κ τα 2 είναι ξύπνια με φουλ γεμάτες
μπαταρίες έτοιμα για παιγνίδι…
Ξαμολιέμαι λοιπόν στο χαλί κ εγώ…έχω δεν έχω όρεξη, έχω δεν έχω
μπόρεση, ακόμα κ αν είμαι άυπνη, ακόμα κ αν είμαι άρρωστη…καλέ μου!!!
Εδώ κάπου τρώμε τα απογευματινά και ρίχνουμε τόνους γιατί πέρασε
η μέρα…
Και έχει πάει 7.00.. ώρα για μπανακι… πρώτα το μωρό(το εύκολο)…
κ ακολουθει ο Γολγοθάς!!! Άντε να πείσεις
το κορίτσι μου να μπει στη μπανιερά…κ αφού μπει, άντε να την πείσεις να
βγει…κ αφού βγει…κυνήγα την μισή ώρα σπίτι να στεγνώσεις τη μαλλιαδουρα!!!
Εδώ κάπου έρχεσαι εσύ χαρά μου κ μας βρίσκεις ξαπλωμένους ήρεμους
έτοιμους για ύπνο!! Και πετάς την φοβερή ατάκα!!! «α ,ρε μωρό μου σε ζηλεύω..εγώ
ξε…ονομαι ολη μέρα κ εσύ κααααθεσαι»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου